Donderdag 17 juli mag je al naar huis. Je voelt je op zich goed, wel moe. Het huis staat al vol bloemen en kaarten met mooie wensen. Je slaapt veel deze dag maar bent enorm blij dat je thuis bent want je verveelde je in het ziekenhuis. Dat bleek ook de dag erna. Jij kunt niet naar kantoor dus komt het kantoor toch naar jou! Iris komt met de laptop en jullie gaan aan de slag met Theo via de telefoon. Want tijdens jouw paar dagen ziekenhuis blijven de opdrachten vallen wat daarvoor ook al het geval was. Wat een luxe. Om 5 uur ben ik thuis en vind het werken wel genoeg geweest en voor Iris en Theo is het ook weekend. Het is extreem warm vandaag. Hierdoor komen de pleisters los en kunnen we de littekens dus zien. Nou een kunstwerk hebben ze er ook niet van gemaakt.

Je bent terug gegaan in de dossering van de medicijnen en slikt nu 1/3^e van voorheen. De eerste dagen hebben je hersenen nog de sensatie van de operatie waarop ze reageren maar dat is nu wel weg. En dan valt het niet mee als je zo weinig medicijnen slikt. Maar dat is belangrijk voor a.s. dinsdag. Dan wordt de DBS (deepbrainstimulation) aangezet. Ze moeten dan weten hoe je reageert zonder medicijnen en hoeveel voltage op welke plek op de electrode ze moeten zetten voor het beste resultaat.

Deze dagen vallen dus weer een beetje tegen maar we kijken uit naar dinsdag, dan weten we pas echt wat het gaat doe